“Aşk, çocuklar parlayınca görülen ışıklardır” / Cahit Zarifoğlu Gurum sana gelirken bütün kaygılarımdan ve korkularımdan sıyrılmam gerektiğini fısıldıyor. Az önce ayrıldığım Paderborn’da ruhuma giren dostlarımın çizdiği bir resim var: Orada, uzakta, yemyeşil bir belirsizlikte aslına döndürmek üzere hakikatin uzaklarına savrulmuş bir çift göz tuzağını kurmuş, avını bekliyor. Bu resimde yaklaştıkça flulaşan ve merhametin resmini çizebilen ressamın gizli eli işliyor. Uçarak aşıyoruz yolları, aramızdaki engelleri. Sen beyaz bir evin çarkıfelekli tavanından geceler boyu aşağıyı gözleyen sımsıcak bir çift gözsün. Gözlerin beni ve benim diye bildiğim her şeyi bir anda yok ediyor. Paramparça ediyor ve küllerimden yeniden yapıyor. Ben yapılırken sen aramızda ışıklı bir ruh gibi Kays’ın gölgesinde o bilinmeyen sırrı fısıldıyorsun:…